Quoniam dignum est ea, quae paganorum persecutione destruuntur et regni perturbatione depopulantur, ut perduce divina gratia in pristinam dignitatem reformentur, et subveniente regum auxilio ad priorem statum redigantur; idcirco ego Adefonsus Dei gratia imperator avitis inhaerendo vestigiis una cum conjuge mea regina domina Berengaria, necessarium duxi, ut petitioni domini Didaci auriensis episcopi condescenderem, et auriensem sedem, quae olim ex famosissimis ecclesiis Galetiae extiterat, et ex loculentis civitatibus fuerat, prioribus dignitatibus locupletarem. Qua propter antecessorum meorum consuetudinem non irrationabiliter sequens facio chartam perpetuae donationis ecclesiae beatissimi Martini, et vobi domino Didaco auriensi episcopo vestrisque successoribus canonice promovendis in perpetuum, et canonicis ibidem degentibus do pereniter adque concedo, ut sit in ea burgus sive civitas, et quod populetis eam, et aedificetis; et tam illi cives qui modo ibi morantur, quam illi qui venturi sunt, sint in dominio et obsequio episcopi, et canonicorum, qui ibidem fuerint, e nulla regia potestas vel intra civitatem eandem, vel extra, habeat facultatem inquietandi vel depredandi eos ulterius. In exuendo Limiam cum suis mercimoniis, in revertendo cum suis mercibus nullum dent teloneum sive portaticum; eosdem que bonos foros, quos habuerint illo burgenses de Alaris per totam Limiam, illosmet habeant aurienses cives. Nullus unquam ex parte regia vel ex praecepto alicujus consulis, vel ex imperio cujuslibet principis, sicut superius diximus, audeat eos interpellare, inquietare, vel depraedari, sicut soliti eran facere, sed sint ibi, et extra, meo perpetuo testamento semper muniti, et securi eant, securi redeant. Nulli unquam regiae potestati sint obnoxii, et illi redditus, qui inde sunt habendi pro remisione meorum pecatorum sint perpetuo usibus episcoporum et canonicorum auriensium mancipati. Quod si aliquis injuriae vel rapacitatis celo stimulatus hoc nostrum testamentum infringere tentaverit cum Juda proditore habeat portione, et á liminibus sanctae ecclesiae segregatus et regiae majestati centum libras auri persolvat, et quod invaserit vel rapuerit episcopo vel ejus vicario in quadruplum componat. Facta carta in Palentia era MCLXIX, et quod idus Maii. Ego Adefonsus Dei gratia Hispaniarum imperator, quod fieri iussi, proprio robore confirmo. Adefonsus Amaia C. Cidi testis. Petrus testis. Vilidi testis. Comes Rudericus Martinus C. Comes dominus Fernandus Petrus C. Comes Rudericus Velaz C. Comes Rudericus Petrus. Petrus Lopici. Pontius de Cabreira. Arias Calba. Velascus Munnis Menendus Belasquici. Pelagius Munici. Sancius Ruderici. Lope Lopici maiordomus regis. Rudericus Fernandis alferece regis. Dominus Bernaldus, regis cancellarius. Dominus Martinus regis capellanus. Pelagius Arias, notarius regis per manum Domini Bernaldi, scripsit et conf.
