Qvoniam cera res est tam fragilis quam putribilis, idcirco ego Adefonsus, Dei gratia rex Legionis et Gallecie, instrumentum donationis et cautationis ecclesiarum Sancti Saluatoris et Sancti Martini cum omnibus hereditatibus et adiunctionibus suis que sunt in territorio de Dugio, olim Deo et monasterio Sancti Justi a bone memorie domino imperatore auo meo facte innouans et confirmans ad perpetuam rei memoriam et ut donacio et cautacio ipsa robur obtineant perpetue firmitatis et confirmationis sub plumbea bulla de uerbo ad uerbum iussi presentibus annotari, tenor autem ipsius instrumenti est iste:

In // Dei nomine, ego Adefonsus, Dei gratia Hyspaniarum imperator, vna cum coniuge mea imperatrice domna Berengaria facio cartam donationis et confirmationis pro remedio anime mee et parentum meorum vobis domno Petro, abbati monasterii Sancti Justi de Auellanedo, et omnibus monachis tam presentibus quam futuris ibidem <Deo> seruientibus de duabus ecclesiis, scilicet de Sancto Saluatore et de Sancto Martino cum omnibus illis hereditatibus et adiunctionibus que ad illas ecclesias pertinent uel pertinere debent; sunt autem hee ecclesie in territorio de Dugio sub monte Rou. Has predictas ecclesias dono et concedo vobis ipsique monasterio cum omnibus suis directuris que ad ipsas pertinent in toto valle de Dugio que sunt in fisco regio per suos terminos antiquos. Im primis ecclesia Sancti Saluatoris determinatur per aquam que uenit de fonte Fenulerias que uocatur aqua de Senrra, de alia parte diuiditur de villa Vigo per aquam que uenit de monte, et de alia parte diuiditur de villa Frogiam per suum vallum; et exit ista villa contra montem inter prefatos terminos per suos agros de Lacuna et super uia publica per suos agros de Rouoredo, et inde ad montem usque ad terminos de Boysam. Termini ecclesie Sancti Martini sunt isti: de una parte de illam aquam de illo riuulo de Tronco sicut uadit et intrat in mare de arena de Lacustaria et finitur intus in mare; de inde de alia parte iterum incipit alius terminus in predicto riuulo de Tronco et uadit per illum parietem antiquum qui exit de ipso riuulo et uadit sursum ad montem diuidendo hereditatem de Sancto et hereditatem de Hermo; et inde sursum per medium de ipso monte in directo ad alium parietem antiquum qui concludit de contra Hermo agrum rotondum de Redondelo qui est de villa Burgo integre, et inter per super illum fontem de Redondelo et inde sursum ad aliam petram designatam de Cruce et inde in antea per illas petras quasi erectas et inde in directum ad illam petram longam de super terra crepata, et inde finitur in mare maius. Deinde sunt alii termini de alia parte de contra insula de Dugio per illam aquam que discurrit de Portelo ad mare de Lacustaria, et de alia parte in directum ad illam aquam de Currelo sicut discurrit ad mare maius. Extra hos terminos habet ecclesia Sancti Martini hereditates de uoce regia sub aula Sancte Marie et in villa Arenis et sub aula Sancti Vincentii quas omnes predicto concedo monasterio. Constituo etiam et inmobiliter mando ut in predictas ecclesias et in earum hereditates quas ego prefato cenobio firmiter imperpetuum cauto, nullus intrare presumpmat pro furto, pro homicidio, pro rauso, pro fossadaria uel pro aliqua calumpnia nisi solus abbas uel illi qui monasterii procurationem tenuerint. Homines uero uel quicumque predic tas ecclesias uel hereditates in habitauerint ab omnia calumpnia et ab omni uoce de terra sint liberi et absoluti, et homines de regalengo qui in predictis locis commorati fuerint habeat monasterium et possideat et illos et semen illorum imperpetuum. Siquis autem de meo genere uel de alieno hoc meum donum infringerit sit maledictus et cum Iuda proditore in inferno dampnatus insuper duplet monasterio hereditatem uoci uero imperatoris bis mille pectet morabitinos. Facta carta in Palencia, nonas decenbris, era Mª Cª LXXª IIIª. Adefonso imperante in Toleto, in Legione, in Saragoza, in Narara, Castella et Gallecia. Ego Adefonsus imperator hanc cartam iussi fieri et factam propria manu roboraui postquam coronatus fui. Petrus, Legionis electus, conf. Comes Fernandus, conf. Petrus, palentinus episcopus, conf. Comes Roy Uellez, conf. Bernardus, seguentinus episcopus, conf. Vermudus Pedrez, conf. Et capellanus imperatoris. Didacus, Dei gratia compostellane sedis archiepiscopus, hoc scriptum robore suo conf.; anno sui pontificatus XXXº Vº. Petrus // Helie, <ecclesie> Beati Jacobi decanus et archidiaconus, conf. Petrus Cresconides, ecclesie indignus archidiaconus, conf. Arias Muniz, ecclesie indigne archidiaconus, conf. Fernandus Petriz, ecclesie Beati Jacobi canonicus, conf. Munio, vallibriensis episcopus, conf. Rodericus, Antealtaria abbas, propria manu conf. Rodericus, abbas, confirma. Florentius, abbas Sancte Marine, conf. Comes Adefonsus Iordam, conf. Comes Roic Martiniz, conf. Comes Lop Diaz, conf. Guter Fernandez, maiordomus, conf. Almanrricus, alferez, conf. Fernandus Iohannis, conf. Petrus Iohannis, conf. Petrus, ts. Johannes, ts. Martinus, ts. Giraldus scripsit hanc cartam iussu magistri Hugonis, ca<n>cellarii imperatoris.

Nulli igitur omnio hominum liceat hanc mee donationis et cautationis cartam infringere uel ei ausu temerario contraire, quod qui presumpserit iram Dei omnipotentis et regiam indignationem incurrat et quantum inuaserit in duplum restituat et pro ausu temerario regie parti in penam mille morabetinos exsoluat. Carta nichilominus in suo robore permanente.

Facta carta apud Cruniam, XXXIIº die junii, era Mª CCª LXª VIª.

Bernaldo existente archiepiscopo compostellano. Johanne, ouetensis episcopo. Roderico, legionensis episcopo. Nunone, astoricensis episcopo. Laurencio, auriensis episcopo. Michaele, lucensis episcopo. Stephano, tudensis episcopo. Martino, mindoniensis episcopo. Infante domno Petro, existente maiordomo domini regis tenente Limiam, Legionem, Taurum, Zamoram, Strematuram et Transserram. Domno Roderico Fernandi tenente Astoricam, Maioricam, Ouetum et Beneuentum. Domno Fernando Guterrez tenente perticam Sancti Jacobi.

Domno Petro Petri, magistroscolarum auriensis, cano<n>ico compostellano, existente cancellarii domini regis. Alfonsus, domini regis scriptor, scripsit.