Testamentum Petri Iohannis, presbiteri de Ripa Esaris.

Era M^a CC^a LX^La VIII^a et quotum XV^o kalendas februarii. Ego Petrus Iohannis, presbiter de Ripa Esaris, graui infirmitate detentus sed tamen mentis mee compos dispono de rebus meis qualiter post mortem meam ordinate permaneant. In primis mando corpus meum sepelire in cimiterio Sancti Justi de Togis Altis et mando ibi mecum pro mea anima quantam hereditatem habeo uel habere debeo in uilla de Ripa Esaris tan de auolencia quam de ganancia, exiens inde de lo Fontano como uenit per Rolam et des i pela derectura do palacio como uadit a porto do rio; dono et concedo a Maria Bela et quito a ipsum monasterium Dominicus de Vanzas cum quantum ganatum tenet et VI armenta que habeo in domo Orace Petri d’Aspii quam eis dabo pro debita sua, scilicet solidos LX^a legionensis. Item mando, et cetera. Item mando // quod sint heredes mei domnus abbas Sancti Iusti una medietate et Maria Bela et Maria Petri et Iluira Petri in alia medietate et soluant meas debitas et compleant testamentum meum et trahant quod mihi debent, et cetera. Siquis igitur contra hunc testamentum meum ad irrumpendum uenerit sedeat maledictus et pectet a uoce regi solidos D; et mandatione sit firme et in suo robore permanente.

Q. p. f.: Alfonsus Martini, presbiter Sancti Petri de Brandimir. Petrus Martini,  confessor Sancti Justi et ouenciale de Coruaria. Prior domnus Pelagius Pelagii de Sancti Iusti.

Ego Johannes Iohannis, publicus notarius juratus de Celtigos, interfui, scripsi et confirmo (signum: JOHANNES).