Svb secundi regis Adefonsi imperio, viuente Didaco, compostellane sedis archiepiscopo, duo milites, Froyla videl[icet] Adefonsus, et Petrus Munionides, viri armorum us(...)nui generis nobilitate clarissimi animique uirtute (...) excellentissimi fere usque ad perfectam etatem vera cor(...) amoris copula uestris inpertibus floruere.  Quod cum audi[re uer]bum Dei declaratum quo dicitur ‘nisi quis renuncia  (...)que possidet non potet esse discipulus, et alibi qui uult uenire post me abneget  (...) et ipsum et tollat crucem suam et sequatur me’, dimisso legitimarum solatio com(...)mollibus natorum amplexibus et hereditatum possessionibus atque omnium re(...) facultatibus subcepto monachali habitu et ab eorum uxoribus Deo uotarum offic(...) nanimiter secuti sunt Christum. Cum autem hi duo per moncium cacumina et feras tebras a populari strepitu semotum et ab seruili conditione liberum nequeuissent perire locum ad Sancti Justi peruenere domicilium; quod erat in quodam specu infra(...)me terminos situm, et de tempore siluis operatum omnique carens edificio pre(...) ecclesiolam uetustate fere diruptam. Justa quam diuina prouidentia a conuicinis eius(...) loci nimie subditi inopie. Supradicti monachi sunt(...) de quorum conuersatio a(...) omnes heredes illius loci (...)dentes (...) de bono (...)re fraglantes (...) um decreuimus consilio a(...) priuilegio illi(...).